مولا جان،

بار ها آمدی و نبودم

در تقلای این زندگی

نیاز مند تو اما بی تو بودم

بار ها آمدی ونیامدم

بر دلم بار ها نشستی و

بی تو بودن را گریستم

میدانم آمدهای…بسیار نزدیک…پشت پلک هایی که توان باز شدن به روی زیبایت را ندارد… پشت در دلی که هنوز برای میزبانی تو پاک نشده…میدانم آمده ای … دعا کن من هم بیایم به پیشواز تو

*

امام سجاد(ع):

«من ثبت علی مو لا تنا فی غیبة قائمنااعطاه الله عزوجل عجر الف شهید من شهدا بدر واحد»

کسی که در غیبت قائم مابر موالات وولایت ما پایدار بماند ،خدای تعالی اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به وی عطا فرماید

نقل کرده‏ اند که:
روزى حضرت امیرالمومنین علیه السلام میهمانى را به همراه خود به منزل آورد به حضرت زهرا علیها السلام فرمودند:
در خانه براى مهمان چه دارى؟ عرض کرد یا على فقط یک گرده نان در خانه است که آن را براى دخترم زینب گذارده ‏ام.

حضرت زینب در بستر بود ولى هنوز بیدار بود، تا این سخن را از مادرش شنید با اینکه چهار ساله است!
گفت: مادر جان نان را براى مهمان ببرید،
جود و سخاى زینب از همان خرد سالگى معلوم است تا چه رسد به روز عاشورا و فدا کردن فرزندانش.

حضرت زینب دو فرزند بنام عون و محمد با یک مقدماتى رفتند میدان و کشته شدند، حضرت امام حسین (علیه السلام) کشته آنها را رو به خیمه آورد.

حضرت زینب از خیمه خود بیرون نیامد ولى برعکس هنگامى که کشته على اکبر میوه دل امام حسین (علیه السلام) را آوردند از خیمه بیرون آمد روى کشته على اکبر (علیه السلام) چه ناله‏ ها و چه گریه‏ هایى مى ‏کرد، مثل اینکه فرزند خودش است دو نور دیده‏ اش را داده ولى از خیمه بیرون نمى‏ آید.

?زندگانى حضرت زینب علیها السلام ص 26

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:

عمّه ام ، زینب ، با وجود همه مصیبت ها و رنج هایى که در مسیرمان به سوى شام به او روى آورد ، حتّى یک شب اقامه نماز شب را فرو نگذاشت

یکی از بازاریان که از شاگردان مرحوم شاه آبادی[استاد اخلاق و عرفان امام خمینی] بود، نقل می کرد که ایشان، یک شب در یکی از سخنرانی هایشان، با ناراحتی اظهار داشتند:

“چرا افرادی که در اطراف ایشان هستند، حرکتی از خود در جنبه های معنوی نشان نمی دهند؟

می فرمودند :آخر، مگر شماها نمی خواهید آدم شوید؟ اگر نمی خواهید من این قدر به زحمت نیفتم”

همین فرد می گوید:

بعد از منبر، ما چند نفر خدمت ایشان رفتیم و گفتیم که آقا ما می خواهیم آدم بشویم. چه کنیم؟

ایشان فرمودند: من به شما سه دستور می دهم، عمل کنید، و اگر نتیجه دیدید، آن وقت بیایید تا برنامه را ادامه دهیم.

سه دستور ایشان چنین بود:

1٫ مقید باشید نماز را در اول وقتش اقامه کنید. هر کجا باشید و دیدید صدای اذان بلند شد، دست از کارتان بکشید و نماز را اقامه کنید و حتی المقدور هم سعی کنید به جماعت خوانده شود.

2٫ در کاسبی تان انصاف به خرج دهید، و واقعا” اقل منفعتی را که می توانید، همان را در نظر بگیرید . در معاملات، چشم هایتان را ببندید و بین دوست و آشنا و غریبه و شهری و غیر شهری فرق نگذارید. همان اقل منفعت در نظرتان باشد.

3٫ از نظر خمس ، گر چه می توانید برای ادای آن تا سال صبر کنید و امام معصوم علیه السلام به شما مهلت داده اند، اما شما ماه به ماه حق و حقوق الهی را ادا کنید.

همین فرد می افزاید: من دستورات ایشان را که از ماه رجب شنیده بودم، اجرا کردم تا به ماه رمضان رسید. قبل از ماه رمضان در بازار پاچنار می آمدم که، صدای اذان بلند شد. خود را به مسجد نایب رساندم و پشت سر مرحوم حجت الاسلام سید عباس آیت الله زاده مشغول نماز شدم.

در نماز دیدم که ایشان گاهی تشریف دارند و گاهی ندارند. در قرائت نیستند ولی در سجده و رکوع هستند. پس از نماز به ایشان عرض کردم: شما در حال نماز کجا تشریف داشتید؟ نبودید.

ایشان متحیر شد. تعجب کرد و فرمود که معذرت می خواهم. من از مسجد و منزل ناراحت شدم، لذا در نماز، گاهی می رفتم دنبال آن اوقات تلخی و بعد از مدتی، متوجه می شدم و بر می گشتم.

این اولین مشاهده ی من بود که در اثر دستورات آیه الله شاه آبادی برایم حاصل شده بود. در اثر دو ماه و نیم التزام من به این سه دستور، دید ما باز شد و برنامه را هم چنان ادامه دادم که مشاهدات بعدی من، دیگر قابل بیان نیست.




اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

السلام علیک یا ابا عبدالله(ع)

با تدبر در آیات تلنگری بر خود زنیم