مقدمه و آغازِ شور حسینی، شعور حسینی می باشد. گرچه این دو واژه در یک حرف با هم تفاوت دارند ولی در معنا تفاوت بسیار زیادی بین آنهاست، به عبارت دیگر می توان گفت این دو واژه مکمل یکدیگرند و هرکدام بدون دیگری ناقص است.

شور و شعور حسینی به مثابه دو بال یك پرنده ای است كه برای پرواز كردن و اوج گرفتن، به هر دو به یك اندازه نیاز است و با یك بال پریدن امكان پذیر نمی باشد

آیا شعور حسینی خوب است یا شور حسینی بهتر است؟

آیا شیعه شور می خواهد یا شعور؟

آیا حسین مهم است؟ یا معرفت حسین؟

آیا دو مقوله شور و شعور حسینی می توانند جایگزین و جانشین هم شوند؟

آیا دو مفهوم شور و شعور حسینی مكمل و متمم هم هستند؟